Parasite
Yeni bir haftaya yeni bir film yorumuyla tekrardan karşınızdayım. Yorumunu yapacağımız film başlıkta da belirttiğim gibi 'Parasite' filmi. Filmin yorumlamadan önce konusunu sizlere bahsetmek isterim. Zengin bir ailenin çocuklarına İngilizce dersi vermek için giden Ki-woo, aile bireylerini de bu eve yavaş yavaş zekice hazırlanmış planlarla bu evin içine dahil eder. Evin çalışanlarının zayıf noktaları üzerine oynayarak bir karabasan misali üstlerine çökmüşlerdir. Dişli ve yaşlı Koreli aşçı teyzemiz bu aileye teslim olmaya hiç niyeti yok gibi. Tüm hikaye bu aşçı teyzemizin pes etmeyişi ve aklını yitirmiş kocası üzerine sonuçlanıyor desem yeridir. Filmlerde izlemeyi sevdiğim şey mesajın alttan verilip onu kendi tarzımda yorumlayıp mesajı almaktır.
Ama parasite filmimiz mesajı size direkt olduğu gibi yansıtmaktadır. Alttan bir anlam arayışına girmenize gerek yok. Parasite bu açıdan beni çok etkiledi güçlü ve akıllıca yazılan senaryosu oyuncuların duyguyu tamamen yaşaması ve yansıtması bu filmin 4 Oscar'ı kazanmasında hiç şaşırılmasa yeridir. filmdeki günümüz alt- üst ayrımı ve bu sınıfların çatışmasını çok güzel bir şekilde işlemiştir.
her saniyesiyle hayatın farklı alanlarında derin sorgulamalara iten muhteşem film. duymayı ve anlamayı becerebilirsek birbirimize ne kadar çok şey söylüyor olduğumuzu, “öteki” olmanın aslında ne kadar ince bir çizgi olduğunu ve aslında “öteki” “beriki” olmadığını herkesin içinde herkesten bir parça olduğunu serin serin anlatan defalarca izlenesi bir yapıt. filmin başlarında fakir ailemizin bu evde ayrı işlerde görevleri olması bir zafer finalini andırıyor gibi ama final tam bir yangında dans eder gibi bir kaos hakim doğum günü partisindeki o vahşet bana hem sanatsal bir dansı hem de vahşeti yaşatan bir aslan izlenimini yaşattı.
yönetmen filmi; "soytarısız bir komedi, kötü adamsız bir trajedi" diyerek çok da güzel özetlemiştir. filme de şu anlatıma da hayran kaldım diyebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder